Hoe het begon
Frans Rosweide wilde als klein kind al kunstschilder worden. Zijn ouders zagen de potentie en stimuleerden hem daarin. Toen hij gaandeweg het idee kreeg dat hij als kunstschilder misschien wel dagen en uren lang in zijn atelier moest gaan doorbrengen en daardoor geen mens zou zien, koos mensen-mens Frans voor een richting waarin hij tussen de mensen zou staan.
​
Geneeskunde
Hij ging geneeskunde studeren om plastisch chirurg te worden. Zijn laatste co-schap was dermatologie, een vak waarin niet alleen zijn creatieve geest tot zijn recht kwam. Ook zijn wens tot scheppen van een esthetisch fraai resultaat kwam aan bod. Hij switchte van plastische naar dermatologie. Opereren van huidkanker gaf hem de meeste voldoening. Als de tumor verwijderd is moet het defect (vaak in gelaat) op een zo fraai mogelijke wijze gesloten worden.
Iets mooi maken was en is zijn streven. Schilderen geeft hem deze mogelijkheid ook.
Frans
Rosweide
Dankbaar
Frans is ongelofelijk dankbaar dat zijn veel te vroeg overleden vrouw hem destijds overhaalde schilderles te nemen. Zij vond het altijd jammer dat zijn kunstzinnigheid gereduceerd werd tot alleen maar leuke poppetjes tekenen bij het telefoneren. Zij heeft hem aangezet tot schilderen en tot haar overlijden heeft ze hem altijd enorm gestimuleerd en voorzien van opbouwende kritiek. Al gauw ging Frans over op het maken van schilderijen van groot formaat, omdat hij vindt dat grote schilderijen meer met de ruimte doen dan kleine. De vrouw is zijn belangrijkste onderwerp. Sinds kort maakt hij ook abstracten, waar hij veel plezier aan beleeft.
